મને સાહિત્ય અને સમાજથી નજીક લાવવામાં ઉમિયા પરિવાર સામયિકનો બહુ મોટો ફાળો છે. 1997 આસપાસ જયારે રાજકોટમાં ગ્રેજ્યુએશન કરવા આવ્યો ત્યારે ગોવાણી હોસ્ટેલમાં રહેવાનું થયું અને એ જ હોસ્ટેલમાં ઉપરની વિંગમાં પ્રાગજીભાઈ પટેલ પણ એક રૂમમાં રહે અને સીદસર ઉમિયા મંદિર દ્વારા પ્રસિધ્ધ થતું સામયિક ઉમિયા પરિવારને લગતું બધું જ કામ સંભાળે. ખુબ સારા વાચક અને લેખક, ગાંધી પ્રેમી, ખાદીધારક આ પ્રાગજીબાપાના પરિચયથી હું વાંચતો લખતો થયો. એ વખતે મને મોટિવેશન મળે એ માટે, મારા લખાણને મઠારીને ઉમિયા પરિવારમાં પ્રાગજીબાપાએ છાપ્યું. મારા નામ સાથે મારો લખેલો એ પહેલો લેખ ઉમિયા પરિવારમાં પ્રસિધ્ધ થયો. ઉમિયા પરિવારની આંગળી જાલી, મંદિર અને સમાજ તેમજ વાંચન અને લેખન તરફની શરૂ થયેલી એ સફર, માં ઉમિયાની દયાથી આજે ઘણા માઈલસ્ટોન સાથે આગળ વધી રહી છે.
આ ઉમિયા પરિવારને સંભાળવાની તક ઓક્ટોમ્બર 2016થી મને મળી છે. જેની માવજતથી આપણે ખુદ ઘડાયાં હોય, એમની સારસંભાળ લેવાની હોઁશ કોને ન હોય ! એટલે જ ઉમિયા પરિવારના વાચકોને વિચારતાં કરે એવું કશુંક નવું નવું આપતા રહેવાના ઉપક્રમના અનુસંધાને મે-2019 થી અંકના છેલ્લું પાને 'વિચારોની પ્રયોગશાળા' શરૂ કરેલી. જેનો મુખ્ય ધ્યેય વાંચન ઉપરાંત કશુંક સાંભળવા-જોવા-માણવા જેવા વિચારપ્રેરક વક્તવ્ય-પ્રવચન-ફિલ્મ-ગીત-સ્થળ તરફ આંગળી ચીંધી વિચારનું વાવેતર કરવાનો હતો. આ માટે જાતે જોયેલું, સાંભળેલું, માણેલું, ગમતું હોય એનો ગુલાલ કરવાનો મોકો મળેલો. કુલ સાતેક મહિના આ કર્મનો ક્રમ ચાલ્યો. ત્યારે વાચકોને એ એટલું બધું ગમેલું કે ઉમિયા પરિવાર વાચકો પાછળથી વાંચવાનું શરૂ કરતાં ! પહેલા વિચારોની પ્રયોગશાળા વાંચી પછી બધું જ વાંચતા.
એ સાત મહિનાના સાત પેઈજના લખાણના ફોટા અહીં મૂકી રહ્યો છું. અત્યારે મળેલા શાંતિ અને સમયમાં આપ સૌને એ માણવા અનુભવવા ગમશે. યોગ્ય લાગે તો અન્યને વહેંચી, આંગળી ચીંધવાનું પુણ્ય મેળવજો.
